Zrozumiem dopiero, gdy Cię stracę #paradoks
minęło, zrozumiałam po czasie co się stało
I już nie wstanę rano z kimś obok przy mnie
Ty, niedługo wyjdzie na to, że sama z siebie wyjdę
spluwa przy łbie,ta znowu upadłam,poskładana jak puzzle
może wrócę tu później,gdy zostanie już gruz.(ej)
kilka milimetrów nad łózkiem,mała czuj haj ten
próbowałam się zaćpać z tęsknoty do ciebie skarbie
mówisz,że znasz mnie,to powiedz o czymś myśle
wszyscy wiedzą oczywiście,lepiej niż wyrocznie delfickie
mają mnie za terrorystkę,bo uparcie dąże do celu
mówią,że nie mam uczuć?bo wyjebane na frajerów
i,że mam skryty geniusz,lecz za mało się staram
a gdy bywa już za późno to zaczynam bzdury gadać
w dzień w dzień naćpana,widzą skutek nie przyczyne
mówią weź się w garść młoda,bo zmarnujesz sobie życie
którego nienawidzę,mówisz mi ,że chcesz krzyczeć?
gdy kolejną kreskę sypie,uwierz nie mam jak inaczej
i nie bądz zazdrosna,gdy rano obudze się z kacem
próby to jak syzyfowe prace,nie chcesz ze mną rozmawiać?
może zrozumiesz,że cie kocham gdy znów zacze się starać?
[...]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz