16 na spontanie

Usiadłam przy biurku, na którym stoi świeca Ogarnęła mnie potrzeba, wylania łez na wersach Jak morderca bez serca, przywdziałam czarną maskę Czas, zacząć tą gre, przelewam głos na adapter Owładnęły mną emocje których ciągle się wstydzę Duma i przywiązanie, to najgorsze drugie imię Wiem, że problem jest we mnie, muszę to widzieć Nie chcę ranić kogoś, kogo kocham ponad życie Ciągle krzyczę, i w swojej głowie słyszę głosy Coś mi mówi, że czas powrócić z krwawej wojny Sprostać tej emocji która niszczy tą relacje świat jest wolny-staram się mówić prawdę Zgubiłam to co ważne i nie mów na mnie twardziel Bo dopóki nie zasnę, będę czytać tą szesnastkę i Gdy, Ci to wyjaśnię, wszystko stanie się jasne To uczucie jest jak ogięń który nigdy nie zgaśnie....