Nie mam już sił nie chce ani chwili dłużej tak żyć
sens bycia gdzieś znikł, w głębi duszy słyszę krzyk.
Sprawdzam serca rytm chociaż nie dolega mi arytmia,
chce do kresu dni wytrwać, dojrzeć szczęście z bliska.
Ey gdzieś we mnie znikła chęć na zmiany, chwile stoję
mraznę na nie swoim balkonie, patrze na tą monotonie.
Plastikowych aktorek, aktorów sztucznych jak in vitro
skazujące dzieci na coraz bardziej chorą rzeczywistość.
Próbuje się odnaleźć, talent, wiarę, w to, że idę z wiatrem,
wspomnienia zawsze, stale duszą mnie jakbym miała astmę.
Jak Pezet nie umiem żyć, coraz częściej gubię się w tym
świecie, puszczam dym bo dziś jestem w humorze złym.
Czuje się dziś fatalnie jakby jakąś chorobą było życie
ale sobie jakoś radze, wpadek już dawno nie liczę.
Może pokolenia za nami będą żyć tak jak nam się marzy
w świecie beż władzy, podatków, wolnym od wiraży...
sens bycia gdzieś znikł, w głębi duszy słyszę krzyk.
Sprawdzam serca rytm chociaż nie dolega mi arytmia,
chce do kresu dni wytrwać, dojrzeć szczęście z bliska.
Ey gdzieś we mnie znikła chęć na zmiany, chwile stoję
mraznę na nie swoim balkonie, patrze na tą monotonie.
Plastikowych aktorek, aktorów sztucznych jak in vitro
skazujące dzieci na coraz bardziej chorą rzeczywistość.
Próbuje się odnaleźć, talent, wiarę, w to, że idę z wiatrem,
wspomnienia zawsze, stale duszą mnie jakbym miała astmę.
Jak Pezet nie umiem żyć, coraz częściej gubię się w tym
świecie, puszczam dym bo dziś jestem w humorze złym.
Czuje się dziś fatalnie jakby jakąś chorobą było życie
ale sobie jakoś radze, wpadek już dawno nie liczę.
Może pokolenia za nami będą żyć tak jak nam się marzy
w świecie beż władzy, podatków, wolnym od wiraży...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz